Денсаулық сақтау жүйесі туралы Қазақстан Республикасының 2003 жылғы 4 маусымдағы N 430 Заңы

Осы Заң денсаулық сақтау саласындағы қоғамдық қатынастарды реттейдi және азаматтардың денсаулық сақтауға арналған конституциялық құқықтарын iске асыру және олардың сақталу кепiлдiгiн қамтамасыз ету мақсатында Қазақстан Республикасы денсаулық сақтау жүйесi қызметiнiң құқықтық, ұйымдық, экономикалық және әлеуметтiк негiздерiн белгiлейдi.

Осы Заңда мынадай негiзгi ұғымдар пайдаланылады: 

10-1) денсаулық сақтау стандарты - медициналық және дәрiгерлiк қызметтi ұйымдастыру мен жүзеге асыруды регламенттейтiн құжат;

13) медициналық оңалту - организмнiң бұзылған және (немесе) жоғалтқан функцияларын сақтауға, iшiнара немесе толық қалпына келтiруге бағытталған медициналық қызметтер кешенi;

14) медициналық көмек - халықтың денсаулығын сақтауға және қалпына келтiруге бағытталған медициналық қызметтер көрсету кешенi;

15) медициналық көмектiң сапасы - көрсетiлетiн медициналық көмектiң денсаулық сақтау саласындағы уәкiлеттi орган бекiткен және медициналық ғылым мен технология дамуының қазiргi заң аяғы деңгейiнiң негiзiнде белгiленген стандарттарға сәйкестiк шарасы;

17) медициналық қызметтер көрсету - профилактикалық, диагностикалық емдеу немесе оңалту бағыттылығы бар медициналық қызметкерлердiң нақты адамға қатысты iс-қимылы;

18) медициналық қызметтер көрсету саласындағы бақылау жөнiндегi мемлекеттiк орган - аумақтық бөлiмшелерi бар, денсаулық сақтау саласындағы уәкiлеттi органның құзыретi шегiнде атқарушы, бақылаушы және қадағалаушы функцияларды, сондай-ақ медициналық қызметтер көрсетудiң сапасы бойынша басшылықты жүзеге асыратын, Қазақстан Республикасының Yкiметi айқындайтын мемлекеттiк орган;

19) медициналық қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттiк бақылау - медициналық қызметтер көрсету саласындағы, ведомстволық бағыныстылығына қарамастан денсаулық сақтау субъектiлерiнiң денсаулық сақтау саласындағы нормативтік құқықтық және құқықтық актiлердi орындау бойынша бақылау жөнiндегi мемлекеттiк орган жүргiзетiн тексеру;

20) медициналық сараптама - денсаулық сақтаудағы қызметтiң әртүрлi салалары жай-күйiнiң деңгейiн, сапасын және дәрежесiн анықтауға бағытталған ұйымдастырушылық, талдау және практикалық iс-шаралардың жиынтығы;

21) медициналық ұйымдар - негiзгi қызметi халыққа медициналық көмек пен медициналық қызметтер көрсету болып табылатын денсаулық сақтау ұйымдары;

22) профилактика - салауатты өмiр салтын қалыптастыруға, аурулардың пайда болуының (және олардың асқынуының) алдын алуға бағытталған медициналық қызметтер кешенi;

23) тәуелсiз сараптама - медициналық және фармацевтикалық қызметтi жүзеге асыратын жеке және заңды тұлғалар қызметiнiң ашықтығы мен әдiлдiгiн қамтамасыз ету мақсатында өткiзiлетiн рәсiм;

24) тәуелсiз сарапшы - денсаулық сақтау субъектiлерiнiң қызметiне тәуелсiз сараптама жүргiзу үшiн белгiленген тәртiппен аккредиттелген жеке немесе заңды тұлға;

25) тәуелсiз сарапшылардың деректер банкi - тәуелсiз сараптаманы жүзеге асыру үшiн мәртебесi және құқықтық өкiлеттiгi бар, белгiленген тәртiппен аккредиттелген жеке және заңды тұлғалардың тiзiлiмi;

26) тегiн медициналық көмектiң кепiлдi көлемi - Қазақстан Республикасының азаматтарына көрсетiлетiн медициналық қызметтiң Қазақстан Республикасының Yкiметi айқындайтын тiзбесi бойынша бiрыңғай медициналық көмектiң көлемi;

27) халықтық медицина (емшiлiк) - халық жинақтаған емшiлiк құралдар туралы тәжiрибелiк мәлiметтердiң, сондай-ақ емшiлiк және гигиеналық тәсiлдер мен дағдылардың жиынтығы және оларды денсаулық сақтау, аурудың алдын алу мен емдеу үшiн iс жүзiнде қолдану.

1-бап жаңа редакцияда ҚР 07.07.2006. № 171, өзгертілді - 06 (31.01.2006 жылғы редакцияны қараңыз)(қолданысқа енгізілу тәртібін 2-баптан қараңыз).12.2006. № 209, 27.07.2007. № 320 Заңдарымен.(қолданысқа енгізілу тәртібін 2-баптан қараңыз)

1. Қазақстан Республикасының денсаулық сақтау туралы заңдары Қазақстан Республикасының Конституциясына негiзделедi және осы Заң мен Қазақстан Республикасының өзге де нормативтiк құқықтық актiлерiнен тұрады.

2. Егер Қазақстан Республикасы бекiткен халықаралық шартта осы Заңдағыдан өзгеше ережелер белгiленсе, онда халықаралық шарттың ережелерi қолданылады.

1. Денсаулық сақтау саласындағы мемлекеттiк саясаттың негiзгi принциптерi:

1) халықтың денсаулығын ұлттық қауiпсiздiктi қамтамасыз ету факторларына жатқызу;

2) азаматтардың денсаулық сақтау саласындағы құқықтарын сақтау және оларды мемлекеттiк кепiлдiктермен қамтамасыз ету;

3) әлеуметтiк және мүлiктiк жағдайына қарамастан халықтың медициналық көмекке қол жетiмдiлiгi;

4) халықтың санитарлық-эпидемиологиялық салауаттылығын қамтамасыз ету;

5) азаматтардың денсаулығын ғұмыр бойы сақтау саласындағы мемлекеттiк реттеу және мемлекеттiк бақылау;

6) азаматтардың медициналық көмек алуындағы әлеуметтiк әдiлдiк пен теңдiк;

7) азаматтардың денсаулық сақтау саласындағы мұқтаждықтарына денсаулық сақтау жүйесiнiң ықыластылығы;

8) мемлекеттiк органдардың азаматтардың денсаулығын сақтау мен тыңайтуды қамтамасыз етуге жағдай жасау жолындағы жауапкершiлiгi.

1) Қазақстан Республикасының азаматтарын тегiн медициналық көмектiң кепiлдi көлемiмен қамтамасыз ету;